Kanclerz Merz na szczycie stalowym: „Kryzys egzystencjalny”

Na szczycie stalowym w Kancelarii Prezydenta Berlina przedstawiciele niemieckiego przemysłu stalowego, premierzy kilku krajów związkowych i liczni urzędnicy państwowi spotkali się z kanclerzem Friedrichem Merzem . Celem spotkania było skoordynowanie konkretnych działań na rzecz wzmocnienia sektora i zapewnienia miejsc pracy. Kanclerz zaprosił zarówno liderów biznesu, jak i pracowników.

W rozmowie z prasą Merz stwierdził później, że dyskusja doprowadziła do „pełnego porozumienia – w tym co do wniosków, jakie z niej należy wyciągnąć”. Dodał, że dotyczy ona „losu kluczowej branży”. Firmy znajdowały się w „kryzysie egzystencjalnym”, który wymagał wielotorowej reakcji. Obejmował on między innymi nadanie priorytetu produktom krajowym.

Jaroni: Nie będzie miliardów dolarów z niemieckich podatków dla producentów z Azji

Nowa prezes Thyssenkrupp Steel, Marie Jaroni, zaapelowała o wprowadzenie kwot na niemiecką stal przed szczytem. Miliardy, które rząd inwestuje w ramach pakietu infrastrukturalnego, „powinny być powiązane z wymogiem, aby stal z UE była wykorzystywana przede wszystkim” – powiedziała Jaroni w rozmowie z „Rheinische Post” przed spotkaniem w Kancelarii. „Nie może być tak, że miliardy pieniędzy niemieckich podatników trafiają głównie do producentów z Azji”.

Polityków i przemysł nurtują szczególnie dwa pytania: jak niemiecka stal może utrzymać konkurencyjność? I jak produkcja może stać się bardziej przyjazna dla klimatu? Producenci stali od lat zmagają się z wysokimi kosztami energii i tanią konkurencją z Dalekiego Wschodu.

Komisja Europejska zaproponowała ochronę krajowego przemysłu stalowego przed dumpingowym importem z krajów takich jak Chiny poprzez nałożenie znacznie wyższych ceł – rozważane jest podwojenie ich do 50 procent. Ponadto ilość towarów importowanych bez cła ma zostać zmniejszona niemal o połowę.

Cena energii elektrycznej dla przemysłu w 2026 r.

Rząd niemiecki zamierza zapewnić przedsiębiorstwom ulgi w zakresie kosztów energii. Wprowadzenie w Niemczech ceny energii elektrycznej dla przemysłu planowane jest na 1 stycznia; wymaga ona jeszcze zatwierdzenia przez Komisję Europejską, którego rząd oczekuje. Inwestycje rządowe znacząco obniżą ceny energii elektrycznej dla przedsiębiorstw energochłonnych. Ta ulga w kosztach odniesie korzyści przede wszystkim z produkcji w piecach łukowych i dalszego przetwarzania w walcowniach.

Ponadto istnieją plany przedłużenia tzw. rekompensaty ceny energii elektrycznej poza rok 2030. Pośrednio zwalnia to przedsiębiorstwa z kosztów handlu CO2.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami UE, przedsiębiorstwa nie mogłyby praktycznie korzystać z obu form pomocy – rekompensaty cen energii elektrycznej i ceny energii elektrycznej dla przemysłu. Rząd niemiecki mógłby postulować zmianę na szczeblu europejskim. Środki ulgowe dotyczące opłat za sieć elektroenergetyczną zostały już zatwierdzone na przyszły rok – choć przemysł stalowy domaga się trwałej redukcji.

Wodór zamiast węgla i koksu

Mając na uwadze ochronę klimatu, huty dążą do zwiększenia udziału „zielonego” wodoru, produkowanego w oparciu o energię odnawialną, lub „niebieskiego” wodoru, produkowanego z gazu ziemnego.

Problem: „Zielony” wodór jest wciąż bardzo drogi i niedostępny w wystarczających ilościach. W każdym razie jego wykorzystanie jest bardziej przyjazne dla środowiska niż w przypadku węgla i koksu: zamiast gazu cieplarnianego, dwutlenku węgla (CO2), z kominów wielkich pieców wydobywa się woda.

Tradycyjna produkcja surówki żelaza w wielkich piecach wymaga dużej ilości węgla – na przykład w postaci koksu. Dostarcza on nie tylko ciepła, ale także usuwa tlen z rudy żelaza w procesie zwanym redukcją. Obecnie około 70% surówki żelaza wytwarza się w wielkich piecach. Pozostałe 30% powstaje poprzez przetapianie złomu w dużych piecach elektrycznych.

Druty, blachy, pręty, rury

Przemysł stalowy odgrywa kluczową rolę w niemieckiej gospodarce. Stal jest wykorzystywana jako surowiec przede wszystkim w przemyśle motoryzacyjnym i maszynowym, budownictwie, a także w produkcji sprzętu AGD. Dostępnych jest ponad 2500 gatunków stali, z których wytwarza się druty, blachy, pręty, rury i szyny.

Około 80 000 osób jest bezpośrednio zatrudnionych w hutach stali. Największymi dostawcami są Thyssenkrupp , Salzgitter, ArcelorMittal, Dillinger i Saarstahl. Według Niemieckiego Związku Hutniczego (RFH), około czterech milionów osób pracuje w kolejnym etapie łańcucha wartości, w tzw. branżach stalochłonnych.

Duisburg prowadzi w rankingu ilościowym

W 2024 roku Niemcy wyprodukowały nieco ponad 37 milionów ton stali surowej. Był to trzeci rok z rzędu, w którym wskaźnik ten utrzymywał się poniżej 40 milionów ton, poziomu, który w branży oznacza recesję. Większość stali produkowana jest w Duisburgu, w zachodnim kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia . Ogólnie rzecz biorąc, Niemcy są zdecydowanie największym producentem stali surowej w Europie, odpowiadając za ponad jedną czwartą produkcji UE (prawie 130 milionów ton).

Pod względem wolumenu Niemcy zajmują siódme miejsce na świecie. Chiny z dużą przewagą znalazły się na szczycie listy w 2024 roku (1005 mln ton), a następnie Indie (149 mln ton). Rząd niemiecki chce wspierać ten przemysł między innymi dlatego, że bez własnego przemysłu stalowego Niemcy byłyby zależne od krajów takich jak Chiny, a tym samym bardziej narażone.

jj/AR (dpa, afp, rtr)